Netting End

Udało nam się wybudować osadę. Myślałam, że w końcu będę mieć spokój, będę mogła zaszyć się gdzieś w cieniu, ale nie! Zostałam wybrana na Leading Lighta... Zgodziłam się tylko dlatego, że bałam się o to, co by się stało gdyby Yukio został sam. Nie wydawał mi się zbyt rozsądny... Teraz wszyscy będą oczekiwać, że uda mi się znaleźć jakiś sposób na powrót do rzeczywistości. Mi! Ach, gdyby Seba tutaj był... On by wiedział co robić... Ale nie, nie mogę tak przecież myśleć! Gdyby Sebastian tu był, byłby w nieustannym niebezpieczeństwie. A to ostatnie czego bym chciała. Wyszłam z mieszkania na plac. Było tu mniej ludzi niż podczas długiego procesu budowy. Dużo postanowiło wyjść z wioski i expić, nie mieli tu zresztą już nic ważnego do roboty. Oby tylko nikomu nic się nie stało... Tylko najbliższe okolice osady były punktem zero otaczającym początkowo miejsce spawnu, a teraz naszą Gildię. Wiedziałam to z wiadomości, którą dostałam zaraz po zalogowaniu się do gry od twórców. Do punktu zero nie

Tyle pytań. To naprawdę dobre określenie na obecną sytuację, która zdaje się byś skrajnie nielogiczna. Po pierwsze, jak to w ogóle ma prawo działać? Po drugie, czy ktokolwiek z zewnątrz wie, co ma miejsce? No a po trzecie, czy ktoś lepiej orientuje się w grze? Jako całkowitą nowicjuszkę, to zagadnienie dręczyło mnie niemiłosiernie. Chcąc się uspokoić, przynajmniej na tyle, na ile było to możliwe w obecnej sytuacji, postanowiłam do kogoś zagadać. W zwyczajnych warunkach bym się na to nie odważyła, ale te warunki... nie były zwyczajne. Wtedy zdałam sobie sprawę z pewnego nieprzyjaznego faktu. Gra, jak zresztą większość tego typu, jeśli nie wszystkie, nie miała serwerów dla poszczególnych języków, więc zbiorowisko było jak ten sławny tłum z Orient Expressu. To utrudniało sytuację, choć sama miałam jeszcze dosyć łatwo, ponieważ dobrze znałam angielski. Dotąd używałam go wprawdzie tylko do pisania lub słuchania, a nie miałam okazji zbyt wiele mówić, ale wiedziałam, że dam sobie radę. Podesz

Tak tylko przypominam, że oficjalne otwarcie już było i należy napisać pierwsze opowiadanie. Do końca tego tygodnia każdy powinien napisać minimum jedno, albo poprosić o nieobecność. -Leading Light Isil

,,I tak wszyscy umrzemy, więc... Róbmy swoje!'' Pełny formularz

To była naprawdę dziwna gromadka, zarządzana przez smarkaterię wszelkiej maści oraz rasy, a tego rodzaju mieszanki wybuchowe rzadko kończyły się dobrze. Doskonale pamiętam moment, gdy ten jeden jedyny raz pomodliłam się, żeby ktoś miał w sobie coś więcej niż dobre gadane. Chcąc, nie chcąc - pewnie niedługo przyjdzie mi to życzenie zweryfikować.  Na razie współpraca układała się pomyślnie, choć wyraźnie odczuwano różnicę wieku oraz bombę wybuchową w postaci miksu kilku kultur. Polacy, Amerykanie, Hiszpanie, Francuzi, nawet Ruscy się znaleźli i te upierdliwe Koreańce, jak zwykle skore wyłącznie do gdakania między sobą. Gdybyśmy znaleźli się w zwykłym MMO pewnie machnęłabym na to ręką i dała się Młodej bawić, nieco odpuszczając, ale aktualnie przeszłam w tryb pilnej obserwacji. I niektóre rzeczy były bardziej niż niepokojące. Większość osób porozumiewała się po angielsku, względnie znając podstawowe wyrażenia, ewentualnie kończąc się na ogarnianiu "Kali jeść, Kali pić" w wers

"Nawet największa niewinność skrywa brzydki sekret..." Pełny Formularz  

 ,,Jest rok... No właśnie który? Właściwie nikt tego nie wie, bo już dawno temu Ziemię miała spotkać zagłada, ale jak widać tak się nie stało. Ludzie i zwierzęta nadal tutaj żyją, chociaż można by powiedzieć, że ci pierwsi cofnęli się w rozwoju cywilizacyjnym gdzieś do okolic roku 1900. Ale przejdźmy może do rzeczy, co z istotami magicznymi? Większość z nich wymarła, inne ukrywają się przed -o ironio-człowiekiem, wilki natomiast jako jedne z nielicznych, żyją sobie jak gdyby nigdy nic. Ludzie prawdopodobnie zapomnieli, że te stworzenia miały w ogóle moce magiczne, a one same nie mają zamiaru im tego uświadamiać. W tych właśnie czasach przyszło żyć naszym bohaterom. Jakie będzie to życie? Cóż, to zobaczymy na przestrzeni wieków.''

,,Nie wszystko złote co się świeci." Pełny formularz

„Człowiek jest wielki nie przez to co posiada, lecz przez to kim jest. Nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.” Pełny Formularz

,,Nie mów dużo, ale powiedz wiele.'' Pełny Formularz

No cóż, a więc w końcu jest oficjalne otwarcie. Uprzedzam tylko, że Alternate i Looey tak się zaangażowali w pomoc w stworzeniu bloga, że aż nie wypełnili jeszcze formularzy. XD Mam nadzieję, że potem nie będzie problemu, że dołączają po czasie, a mają takie miejsce w hierarchii. :)  Wracając do głównego tematu: Wiem, że na blogu zostało jeszcze trochę rzeczy do zrobienia, ale z całą pewnością do końca tygodnia damy radę się z tym uporać. A na razie zezwalam już na pisanie opowiadań i.t.d. :) A więc wszystkim wam z szczerego serca życzę mnóstwa weny i żebyście dobrze się tu czuli.

Co prawda nie należysz jeszcze do bloga, ale zamierzasz dołączyć, więc życzenia Ci złożymy. :) Także życzymy Ci zdrówka, szczęścia w życiu, spotkania wielu wspaniałych osób na swojej drodze, oraz całej ciężarówki weny, ażeby Ci starczyło do końca życia i nigdy nie zabrakło. Wszystkiego najlepszego!                                   ~Leading Lightowie w imieniu całej naszej społeczności

Jak zapewne zauważyliście, mimo że nie było jeszcze oficjalnego otwarcia na stronę są wrzucane opowiadania. Już tłumaczę: Są to opowiadania, które mają wam przybliżyć warunki i realia gry w której żyją wasze postacie i to co się działo zaraz po stworzeniu gry. Ma to wam po p prostu pomóc w pisaniu opowiadań jak już otwarcie będzie. To tyle. Opowiadania mogą pisać tylko wybrane osoby, dlatego nie krzyczcie. :P                                                           ~Leading Lightowie Ps.: Przypominamy, że za dwa dni otwarcie. ^^

Nie było przyciska wyloguj! W pierwszej chwili ogarnęło mnie przerażenie. Byłam uwięziona! I do tego wyglądałam tak, jak w rzeczywistości! Miałam na sobie T-shirt, jeansy i całkiem ciepłą bluzę z kapturem. To dobrze. Było dość zimno. Kaptur zakrywał mi prawie zupełnie włosy i rzucał cień na twarz. Rozejrzałam się. Dookoła mnie ludzie byli tak samo przerażeni jak ja. Wtedy usłyszałam sygnał przychodzącej wiadomości. Zatoczyłam koło ręką, wywołując menu i otworzyłam wiadomości.  -,,Od twórców gry’’ -przeczytałam cicho i kliknęłam. -Szanowni gracze! -przede mną pojawiła się jakaś twarz. -Tu twórca i pomysłodawca gry. Jak zapewne już zauważyliście usunąłem przycisk wyloguj -w moich uszach zadźwięczał śmiech. -To jednak nie wszystko. W sprzęcie jest zamontowane specjalne urządzenie, które śmiertelnie porazi was prądem jeśli umrzecie w grze, lub jeśli ktoś odłączy prąd, czy zdejmie wam sprzęt. Jedynym ratunkiem dla was jest przejście całej gry przez co najmniej jedną osobę. Powo

"Ty tylko uciekasz. Ja idę naprzód. W walce, osoba która chce pomóc swoim przyjaciołom jest silniejsza od tej, która tylko ucieka." Pełny formularz

,,Nie ufam tym, którzy są przekonani, że maja wielu przyjaciół. To znak, że nie znają ludzi.'' Pełny formularz

Yukio "Życie jest jak gra w rosyjską ruletkę. Nigdy nie wiadomo kiedy coś strzeli" Pełen formularz

Oficjalne otwarcie już niebawem! A dokładniej już... (Mori? Środa pasuje? Już wiele do zrobienia nie zostało... Ja muszę poprawić regulamin trochę i chętnie formularz, a ty musisz tylko zrobić tereny...) ~ Jasne. Nie ma sprawy. Tylko pamiętaj, że ja wyjeżdżam 29.06