Netting End

Kolejne nudne popołudnie upływało mi na siedzeniu w pokoju i bazgraniu po kartce. Wena już dawno mnie opuściła. Do tego miałem zły humor i jakoś nic mi się nie kleiło... Odłożyłem długopis i pogniotłem kartkę, po czym wrzuciłem ją do już przepełnionego kosza. Nagle drgnąłem słysząc głos mojej macochy. - William! Westchnąłem głęboko. Czego ta kobieta znów odemnie chciała... Powoli wstałem od biurka i poszedłem na dół. - Posprzątasz tu dobrze? Rozglądnąłem się zirytowany. Salon wyglądał strasznie. Spojrzałem na kobietę. - Co zrobiłaś, że tu tak wygląda? - Ja? Oh no oczywiście to wszystko moja wina. Zapytaj swojego braciszka on się tu bawił... -Odparła urażona odwracając głowę. I tak dobrze wiedziałem, że to ona zaprosiła kogoś do domu, urządziła jakąś impreze, a teraz JA mam to sprzątać... Zresztą mojego brata i tak w domu nie było. Ta kobieta zachowuje się jak jakaś nastolatka. I ona się nazywa dorosłą? Spoglądałem za nią gdy wychodziła z pokoju robiąc coś na telefonie. Niechęt

Wracałam właśnie z lasu do osady. Jak zwykle, strażnik nie sprawdzał mnie, tylko przepuścił. Zmarszczyłam brwi, bo nagle przyszła mi do głowy myśl, że gdzieś w grze może być mikstura, czy coś takiego, pozwalająca na zmianę wyglądu. Przypomniałam sobie ,,złych ludzi'' i wyobraziłam sobie, jak ktoś się pode mnie podszywa i przemyca do Miasta potężną broń, a następnie zabija wszystkich graczy i niszczy naszą długą pracę... Pokręciłam głową. - Mnie też powinniście sprawdzać - rzuciłam do chłopaka, coś mi się kojarzyło, że to Barel, ale nie byłam pewna, a nie chciałam popełnić gafy. Nienawidzę tego, że prawie wszyscy mnie tu znają, a ja prawie nikogo nie kojarzę nawet z imienia... - Ale przecież... - próbował wytłumaczyć, że każdy tu wygląda inaczej i ja to na pewno ja. - Ostrożności nigdy za wiele - stwierdziłam filozoficznie i puściłam mu oczko. Wtem moją uwagę zwrócił jakiś chłopak szarpiący się z drugim strażnikiem. Dziecko, na oko mniej niż dziesięć lat. Co ono tu robi?

Adherer Login:  Ace |  Wiek:  8 lat |  Płeć:  Mężczyzna |  Funkcja:  brak | Element:  Ziemia |  Level:  1 |  Dziewczyna:  Brak Pełen formularz

Cóż tu dużo mówić. Zająłem się grą od razu, gdy ją dostałem. Zrobiłem wszystko, co miałem. Wpisałem login, stworzyłem postać itp. Jednak trochę zwlekałem z naciśnięciem startu. Po co mam tracić czas na samotną grę w pokoju? Wraz z tym pytaniem wyszedłem z pokoju po coś słodkiego. Do biurka przed komputer wróciłem dopiero na początku listopada. Pogoda była fatalna. Padał deszcz i było zimno. Nie miałem co robić. Siedziałem sam w domu. Tata był w pracy, a mama wyskoczyła do sklepu. Włączyłem tę grę. Wszystko już zrobiłem. Zostało mi kliknięcie "start" i szczerze bez zastanowienia to zrobiłem. Nagle stałem na środku jakiegoś miasta... W sumie czytałem, że cała gra się zaczyna w Mieście Początku i właśnie tu byłem. Zdziwiła mnie trochę ta cała grafika. Aż za bardzo realistyczna. Wszędzie było pełno ludzi. Pogoda była o wiele lepsza. Słoneczko i delikatny wiaterek wiał mi prosto w twarz- chwila chwila. Jakim cudem to czułem?... W tym właśnie momencie skumałem, że coś jest nie tak

Adherer Login:  Yoyo |  Wiek:  8 lat |  Płeć:  Mężczyzna |  Funkcja:  brak | Element:  Woda |  Level:  1 |  Dziewczyna:  Brak Pełen formularz LL Yukio: przepraszam z opóźnienia związane ze wystawianiem postaci.

Trochę dziwne uczucie kiedy ktoś celuje w ciebie z łuku. Serio? Pierwsze słowa jakie usłyszałem musiały mnie obrażać? - Możesz mnie nie obrażać i powiedzieć o co chodzi?- powiedziałem zirytowany. - Te jelenie są bardzo płochliwe. Podchodząc do niego tak po prostu, mogłeś [...] - raczyła odpowiedzieć jaśnie pani. Nawet nie słuchałem do końca co mówiła. Moja wina że jeleń uciekł? Ciekawy wniosek. Przestraszyłem bardzo płochliwe zwierzę które stwierdziło że należy pobiec w kierunku zagrożenia...bardzo logiczne. Chyba że to zwierzę stwierdza że należy taranować zagrożenie. - Idiotka - pomyślałem. Obraża mnie bez powodu, celuje do mnie z łuku. Ja przynajmniej jestem wychowany i nie mówię tego nie znanej osobie. Wyskoczył mi przed twarzą komunikat. Ona go chyba nie widziała bo gadała coś dalej. - [...] A byłoby to korzystne nawet dla ciebie, bo szybciej bym przeszła tę cholerną grę- dokończyła wypowiedź. Aż nusiałem sie upewnić, czy to prawda. Spojrzała na mnie jak na idiotę. Chociaż we

Gdyby tak przeanalizować to, co robię, wyszłoby na to, że więcej czasu spędzam w lesie niż w domu. Ale co poradzić, po tej całej pracy w biurze i udawaniu porządnego i pewnego siebie przywódcy potrzebuję jakiejś odskoczni. Zresztą level sam się nie nabije, a ja zamierzam przejść tą grę i wrócić do domu. Dzisiaj też, zaraz gdy skończyłam pracę pobiegłam do lasu. Znaczy się, najpierw zjadłam w karczmie późny obiad, a dopiero potem opuściłam Gildię. Tae niestety miał dzisiaj walki na arenie, więc byłam skazana na samotność. Ale nigdy mi to jakoś super nie przeszkadzało. Gdy wyszłam poza punkt zero, zwolniłam i zaczęłam się rozglądać. Chciałam zniszczyć kilka ,,puszek'' i pozbierać trochę leczniczych ziół. Alchemicy nigdy nimi nie gardzili, a mi przydałoby się trochę mikstur. Normalnie handel wymienny... Powoli oddalałam się coraz bardziej od obozu przetrwałych. Widziałam kilka mechakłów, ale z nich już dawno nie dostawałam zadowalającej ilości expa, a Yangów jak na lekarstwo...

-Dobra chłopaki, to koniec na dziś! - powiedział trener. Po zakończeniu zajęć standardowo wszyscy przybijali sobie piątki z panem Grosikiem - tak mówimy na trenera od zawsze, czyli od momentu, w którym dowiedzieliśmy się, że ma na nazwisko Groszak - a następnie udaliśmy się do szatni. Humor nam dopisywał. Szybko się umyłem i przebrałem. No i jak zawsze muszę czekać na Czarka. -Czarek! Ile można się przebierać?! -Myślałem, że już dawno się przezwyczaiłeś, że tak długo się przebieram - powiedział, uśmiechając się. Nie powiem, rozbawiło mnie to, chociaż nie było w ogóle śmieszne. No tak głupawka. Czarek... To trzynastoletni dzieciak, którego zawsze odprowadzam do domu. Dobrze, że ja nie mam nadopiekuńczej matki, która prosi chłopaka z sąsiedztwa, żeby odprowadzał jej syna po treningu... Rozumiem, jakby ten trening kończył się o 21 ale on się kończy o 16! Mimo wszystko lubię mamę chłopaka. Czarek zawsze był dla mnie jak młodszy brat. W sumie to bardzo mi go przypomina. Ma czarne włosy,

Adherer Login:  Ichiro |  Wiek:  19 lat |  Płeć:  Mężczyzna |  Funkcja:  Łowca | Element:  Ogień | Level:  1 |  Dziewczyna:  Brak Pełny formularz

Nie musiałyśmy długo czekać na przeciwnika. Mechpard wyskoczył zza drzew w moją stronę. Uskoczyłam, upadłam na ziemię, przetoczyłam się i wstałam. Zwierz przeleciał kawałek dalej i zaliczył mało przyjeme spotkanie z żelazną bramą. Kate stała kawałek dalej i celowała z procy. Obie walczymy raczej na dystans, kiepsko... Ale w sumie na razie atakuje mnie, a ja mam więcej życia, powinnyśmy sobie dać radę. - Ja odwracam jego uwagę, a ty cały czas strzelaj - odezwałam się, a korzystając z tego, że mechpard był trochę zamroczony po zderzeniu sama wystrzeliłam z łuku. Strzała wbiła się głęboko w jego bok, ale nie poczyniła większych szkód. Chwilę potem dostał kamykiem w głowę. Ponownie zaszarżował, ale tym razem na Kate. -Nie tam, puszko złomu - warknęłam do siebie i ponownie strzeliłam, chcąc odwrócić jego uwagę. Był za szybki, spudłowałam. Mimo moich obaw, dziewczyna uskoczyła w idealnym momencie. Zwierz już nie miał jak skręcić i dopiero kawałek dalej dał radę zawrócić. Przywołałam kulę w